سخنرانی با موضوع نیت ، ملاک ثواب و عقاب اعمال – حضرت آیت الله طهرانی
ستایش و ثنا ذات اقدس پروردگار را سزاست، و درود و تحیّات پیامبر اکرم و اهل بیت اطهارش را رواست، که مقام تکوین و تشریع خلائق را در دو نقطۀ نزول و صعود متعهّد گشتهاند و با هدایت و ارشاد راستین، افراد مستعد را به سر منزل مقصود و نشئۀ تجرّد و توحید رهنمون میشوند.
نوشتار پیش رو که متضمّن ترجمه و توضیحی ناقص از بیبضاعتی چون حقیر در دعای أبیحمزۀ ثمالی از حضرت زینالسّاجدین علیه السّلام است، محصول سخنان و گفتارهای شبهای مبارک رمضان از سالهای ١٤١٤ هجری قمری تا زمان حاضر در بلدۀ طیّبۀ قم میباشد. البته این سخنرانیها در مدّت یک ماه بهطور مستمر و متوالی نبودهاند، بلکه بهواسطۀ عروض موانع و شواغل، بهطور معمول در هر ماه حدود پانزده جلسه یا قدری بیشتر منعقد میگردید؛ و از طرفی دیگر، حال و هوای آن شبهای طربانگیز و روائح جانبخش آن فضای عطرآگین و شور و حال آن لیالی متبرّکه، چه بسا گوینده را از مسیر اصلی بحث که تمرکز در توضیح و شرح فقرات معجزنمای این دعای عظیمالشأن و رفیعالمنزلة است، به سایر مباحث و فضاهای دیگر میکشاند و از سیر در بحث اصلی باز میداشت؛ و لهذا خوانندگان محترم تعجّب نخواهند نمود که چرا توضیح و شرح این فقرات، پس از گذشت حدود بیست و پنج سال هنوز در این فقرات ابتدایی متوقّف شده است. البته در
طول این سالیان چهبسا مسائلی پیش میآمد که طرح آنها در شبهای ماه مبارک ضروری مینمود و همین نکته موجب تأخیر در روند مباحث دعای أبیحمزه بوده است.